Gaziantep Başpınar Organize Sanayi Bölgesi’nde bu yıl yaşanan emekçi direnişleriyle ilgili kapsamlı bir rapor yayınlandı. Rapora nazaran 2 Şubat-9 Mart tarihleri ortasında emekçilerin artırım talebiyle 35 emekçi direnişi yaşandı.
13 BİN PERSONEL HAREKETLERE KATILDI
Birleşik Dokumacılık Dokuma ve Deri Emekçileri Sendikası (BİRTEK-SEN) tarafından hazırlanan raporda yer alan bilgilere nazaran, toplamda 13 bine yakın emekçinin çalıştığı bu fabrikaların büyük çoğunluğunda çalışanların tamamı direnişlere katıldı ve direnişler sırasında bu fabrikalarda üretim büsbütün durdu. Yaklaşık 40 güne yayılan bu personel aksiyonları, 1996’da 20 bin emekçinin iştirakiyle gerçekleşen ve bir ay süren Ünaldı Dokuma Personelleri Direnişi ve 2012’de 6 Fabrikada toplam 5 bin dokumacılık emekçisinin katıldığı ve 10 gün süren Başpınar Grevi’nden bu yana Antep’te yaşanan en büyük emekçi eylemeleri oldu.
Başpınar Organize Sanayi Bölgesi’ndeki şu fabrikalarda emekçi direnişleri oldu: Zafer Dokumacılık, Melike Dokuma, Has Çuval, Güler Çuval, Grand Halı, Sevinçler Sıhhat Eserleri, Sanat Halı, İpek Mekik Halı, Şireci Akrilik, Şireci Cotton, Gürteks, Besler Un, Elyaf İplik, Ahmet Aslansoy Dokuma, Artemis Halı, Adapak Ambalaj, Rad Çuval, Durkar İplik, Durkar Halı, Bade İplik, Bade Halı, Memfa Dokuma, Boyar Kimya, İnanç İplik, Öz Kaplan Halı, Özkaralar BFC, Atlantik Halı, Gür İplik, Karpen Alüminyum, 3Teks, Shag Rugs Halı, Angora Halı, Reis Halı, Bossan Halı, Kevser Halı.
‘İŞ BIRAKAN ÇALIŞANLAR BİZATİHİ İŞ BIRAKTI’
Raporda aksiyonların ortak noktaları da sıralandı. Aksiyonların çıkış noktası düşük fiyat artırımlarına ve makûs çalışma şartları oldu. Başka ortak özellikler raporda şöyle yer aldı: “Eylemlerin bir öbür ortak özelliği ise dağınıklığı ve bir öncülükten mahrum oluşuydu. Personeller, aksiyon kararı alırken, iş durdurarak harekete geçerken ya da hareket sırasında içlerinden temsilciler seçme, komiteler kurma, aksiyonun seyrine nazaran hareket etme ve ortak karar alma konusunda hayli yetersiz kaldı. Hareketlerin ortak özelliklerinden bir başkası de hiçbir fabrikada sendikal örgütlülüğün olmayışıydı. İş bırakan personeller zaten harekete çıktı, örgütsüzlük ve dağınıklığın yarattığı şartlarla hareket etti. Bunun en önemli sebeplerinden biri, başta dokumacılık işkolunda olmak üzere sendikal bürokrasinin emekçiler ortasında yarattığı güvensizlik ve çalışanların kurduğu birliğin sendikalar tarafından tahrip edilişi. Yalnız bir fabrikada, Boyar Kimya’da Öz İplik İş sendikası örgütlüydü ve burada da personeller sendikaya karşın aksiyon başlattı. Bunların dışında bu hareketlerin ortak özelliklerinden biri de mahallî basının bir kısmı tarafından amaca konması… Hareketlerin bir ortak özelliği de işverenlerin personellerin talepleri karşısında ortak hareket etmesiydi… Yaşanan aksiyonların bir başka ortak özelliği de vazifesi kamunun güvenliğini sağlamak olan kolluk kuvvetlerinin hiç çekinmeden işverenlerin safında yer almasıydı. Aksiyonlarına son vermeleri için çalışanlar üzerinde baskı kuran polisler, bilhassa hareketlerin ikinci haftasından itibaren, fabrika dışında bekleyen personelleri trafiği engelledikleri gerekçesiyle fabrikaya sokmaya çalıştı.”
‘KENDİ BİRLİĞİMİZDEN ÖTEKİ GÜCÜMÜZ YOK’
İşçilerin kazanımlarına karşın artan hayat pahalılığı ve artırımlar nedeniyle gayretlerine devam edeceğinin vurgulandığı raporda “İşçilerin birlik halinde, örgütlü biçimde hareket etme muhtaçlığı kendini daha da yakıcı biçimde hissettirecek. Bugün taleplerin tam manasıyla karşılanamaması, hareketlerin büyük çoğunluğunun fiyatlarda kısmi güzelleştirmelerle sonuçlanması, aksiyonların bir öncülükten mahrum oluşu ortaya koyuyor ki, çalışanların kendi fabrikalarından başlayarak birliklerini güçlendirmeleri, kalıcı bir birliğe ve örgütlülüğe sahip olmaları kural. Yalnızca insanca yaşamaya yetecek fiyat açısından değil, kalıcı bir birlik gereksinimi insanca çalışma şartları, iş garantisi ve kazanımlarının kalıcı olabilmesi açısından da hayati ehemmiyete sahip. Hareketlerin sonucunda yaşanan işten atmaların önüne geçmek için de birliğimizi korumaktan diğer dermanımız yok. Görüyoruz ki işverenler kendi ortalarında birlik ve kendilerine sunulan farklı imkanları da son zerresine kadar kullanıyorlar. İşverenlerin kurduğu birlik karşısında, onların bize reva gördüğü kölelik şartlarına ve sefalet fiyatına karşı da kendi birliğimizden öteki gücümüz yok” sözleri kullanıldı. (HABER MERKEZİ)
